Intussen mild geprakt

onderga ik trillingen

vanuit een bonte buitenwereld

ogen huid herinnering

oren reuk gedachtenboog

wie wie zal ik zijn

rafelranden schaafgewonden

chaos op de loer

losse einden slaan op mij in

ordening is mijn verweer

pleidooi voor leven als bijzondering

wie zal ik zijn

Zo speel ik prikkels tot leven

leven tot zin

en dat dat bouwt verder

voor wie in trance zijn dingen doet

leef de slang uit de mand omhoog

wie wij zullen zijn

Ik lach de dierentuin in mij

en speel de dood tot leven

spelen met verwondering

mijn huid mijn trommelvel

er is een beverij in mij

een wankelmoedendoos

die ik z’n vet zal geven

want wie ik ook zal zijn

tot aan mijn watertanden

ik zoek wat dans

iets wat mijn huid bevalt

iets buitenwoordigs

een eigen welgevalligheid

wij hoeven niets te kunnen

dan wat draven langs de waterlijnen

langs wat aanspoelt

in die binnentuin

van onze voelerij

die die zal ik zijn

die tassen fietst

vol fietst

met wederwaardigheden

langs een fijne lijn

ovaal of zo

of zacht op eigen wijze

dat dan duidend tot een wielenwagen

zo zo kan ik zijn

met gelatenheid als regel

samenstanden als gevolg zonder reden

heelallen vol levenloosheid

prak ik de feiten droog

benoem veelzelvig wat er beter is

het is niet aan te leren

dan van binnenuit

de eigen echoput inschallend

het eigen trommelvel bepaukend

en dan maar voelen wat dat doet

de dirigent uitlachend die uit de wetten leest

een vocabulaire rondkeft

ik ben mijn eigen drumstel

vol met samenzang

een grot vol carillion

zoals een harp een trap afdendert

zo’n soort wie wil ik zijn

voel mij gauw afgewezen

dat lijkt maar beter ook

door alle samenstanden

en malle ikverbanden

leg mijn beleving op

aan wat er niet in hoort

bespot mijn zweverij

dan weer eet ik iets

of trek in plaats wat leuks aan

trap hard in eigen natte plassen

sla op het water

zoem als een bij

schreeuw om tegendruk

opgeladen ingedrukt en uitgewerkt

slapend kan ik zijn

een spinnewebbig wezen

een snarenwolk ben ik

een ondervindingstelsel

in een daverende sleutel soms

chaos op de loer

bepleit ik samenstanden

dwars en langsverbanden

die weer leuk zwart verbranden

in de gloed is er weer droom

vuur maakt lekker sloom

het kan opnieuw beginnen

wie ik ook zal zijn